ஜன்னல் வழியே

'ஜன்னல் வழியே'- பதிவு போட்டு நாள் ஆச்சே என்று நினைத்தேன். நேற்று புதிதாக ஒரு புறா வந்தது. எடுத்து விட்டேன் படம்,.

குயில் கலரில் புறா, பயந்த மாதிரி ஒரு நாள் இருந்தது. இன்று பழகி விட்டது.

நம் வீட்டுக்கு வரும்  பழைய வெள்ளைப் புறாதான் .

எதிர் வீட்டு பால்கனி கம்பியில் அமர்ந்து இருந்தபோது பார்த்து வேகமாய் எடுத்தேன், புறாவும் பறக்கத் தயாராக இருக்கிறது. துளசிச் செடி பின்னணி அழகுதானே!

துளசிச் செடி, புறாவிற்கு மயில் தோகை கொடுத்தது போல் இருக்கா?

எங்கள் பால்கனிக் கொடிக்   கம்பியில் அமர்ந்த போது

தட்டு காலி - ஏதாவது போடமாட்டாளா என்ற பார்வை 

புறா படங்களுடன் ஏதாவது செய்தி போடலாம் என்று சிலவற்றைப் படித்தேன். அவற்றில்  படித்த செய்தி ஒன்றும், படித்த கதைப்பகிர்வும் கொஞ்சம். 

சிங்கப்பூரில் பாடும் புறாக்கள் பற்றிப்  படித்த செய்தி;-

//பாட்டு பாடும் பறவை என்றால் அது குயில் தான், ஆனால் புறாவும் பாட்டு பாடும் என்றால் நம்ப முடியுமா?. அது மட்டும் இல்லாமல் சிங்கப்பூரில் புறாக்களுக்கான பாட்டு போட்டி நடத்தியுள்ளார்கள்.

இந்த போட்டியில் 150 பேர் தங்கள் வளர்த்த புறாக்களை கொண்டு வந்தனர். இது பார்வையாளர்களுக்கு செவி விருந்தாக அமைந்தது.

ஒரு மைதானத்தில் உயரமான கம்பத்தின் மீது வைக்கப்பட்ட கூண்டில் கருப்பு மற்றும்  வெள்ளை நிறம் கொண்ட மெர்பொக் புறாக்கள் அடைக்கப்பட்டன.

இதில் இனிமையான சத்தம் எழுப்பிய புறாவின் உரிமையாளருக்கு கோப்பை வழங்கப்பட்டது. 4 மணி நேரம் நடந்த இந்த போட்டியில், பறவைகளின் சத்தம் மனிதர்கள் பாடுவது போல மிகவும் இனிமையாக இருந்ததாம்.//

பாடல் காணொளி இணைத்து இருக்கலாம் அவர்கள் நாமும் புறாக்கள் பாட்டை கேட்டு இருக்கலாம்.

புறா பித்து -எஸ் ராமகிருஷ்ணன் அவர்கள் எழுதிய சிறுகதை. விகடனில் வந்த கதை , படித்தேன். விகடனில் வந்ததால் சிலர் படித்து இருக்கலாம்.

 கதையில்  ஓய்வு பெற முன்று வருடங்களே இருக்கும்   குமாஸ்தா கோவர்தன் . தன் வேலைகளுக்கு இடையே  அலுவலகக் கட்டிடத்தில் எதிர்புறம் உள்ள உணவு சேமிப்புக் கிடங்கின் மதில் மேல் இருக்கும் புறாக்களைப் பார்த்து அவற்றை எண்ணிப் பார்க்கிறார், புறாக்களை எண்ணுவதற்கு ஒரு காரணம் சொல்கிறார் கதாசிரியர்.

//கோவர்தனுக்கு, ஒவ்வொரு நாள் அலுவலகத்துக்கு வரும்போதும் விருப்பமே இல்லாத வேலையைச் செய்வதாகவே தோன்றும். டிபன்பாக்ஸை மேஜைக்குக் கீழே வைத்துவிட்டு மேஜை டிராயரை இழுக்கும்போது 30 வருடங்களை இழுப்பதுபோலவே தோன்றும். அலுவலகத்தில் மட்டுமல்ல, தன் மீதும் சிலந்திவலை படிந்து கொண்டேவருகிறது. அதைத் துடைத்துச் சுத்தம் செய்ய முடியாது. இனி, தான் ஒரு சிலந்திவலை படிந்த மனிதன் மட்டுமே என நினைத்துக்கொள்வார்.
இப்படிச் சொல்ல முடியாத மனவேதனையும் இறுக்கமும் சலிப்புமான ஒரு நாளில்தான் கோவர்தன் அந்தப் புறாக்களை வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்தார்.
ஐந்து நிமிடம் பார்த்தபிறகு அந்தப் புறாக்களின் வெண்மை மீது ஈர்ப்பு உருவாக ஆரம்பித்தது.//

 

//உண்மையில் 30 வருடங்களுக்குமேல் அரசுப் பணிபுரிந்தவர்களுக்கு, அரசாங்கத்தின் குணங்கள் வந்துவிடுகின்றன; அவர்களை அறியாமலேயே முகமும் உடலும் செய்கைகளும் மாறிவிடுகின்றனஅரசு அலுவலக நாற்காலி மேஜைகளைப்போல அவர்களும் உருமாறிவிடுகிறார்கள். அதுவும் காலையில் அலுவலகம் வந்தது முதல் இரவு வரை வெறும் கூட்டல் கழித்தல் டோட்டல் என எண்ணிக்கைகளை மட்டுமே பார்த்துக் கொண்டிருக்கிற ஒருவருக்கு, எதைப் பார்த்தாலும் எண்ணத்தானே தோன்றும்!

ஜன்னலில் நீண்டநேரம் சாய்ந்தபடி புறாக்களைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அவரது பின்னால் நின்றபடி ஹெட்கிளார்க்  சுந்தரம் சொன்னார், “முன்னாடியெல்லாம் நிறைய புறாக்கள் வரும் சார். இப்போ குறைஞ்சிருச்சு.’’

“நீங்க வாட்ச் பண்ணியிருக்கீங்களோ?’’ எனக் கேட்டார் கோவர்தன்.

“சும்மா பார்ப்பேன். இந்த ஆபீஸ்ல பொழுதுபோக வேற என்ன இருக்கு?’’ என்றபடியே தைலத்தை எடுத்து நெற்றியில் தேய்த்துக்கொண்டார்.

 //இந்தப் புறாக்கள் ஏன் இடிபாடுகளுக்குள்ளேயே அதிகம் வாழுகின்றன? புறாக்கள் துறவிகளா, ஏன் அவை எதற்காகவும் உரத்துச் சண்டையிடுவதில்லை? மசூதிகளில், கோயில்களில், தேவாலயங்களில் ஏன் அதிகம் புறாக்கள் காணப்படுகின்றன? ஒருவேளை, புறாக்கள்தான் வானுலகின் தூதுவர்களா!  பார்க்கப் பார்க்க, புறா விசித்திரமான பறவையாகத் தோன்ற ஆரம்பித்தது.

புறாக்கள்  வரிசையாக உட்கார்ந்திருந்தன. எதற்கோ காத்திருப்பது போன்ற அதன் பாவனை. இவற்றில் யார் பாஸ், யார் ஸ்டெனோ, யார் ஹெட்கிளார்க்? புறாக்களுக்குள் ஒரு பேதமும் இல்லை. ஒரு புறா, சிறகைக் கோதிவிட்டபடியே இருந்தது. இன்னொரு புறா, பறக்க எத்தனிப்பதுபோல் தயாராக இருந்தது. இரண்டு புறாக்கள், ஒன்றோடு ஒன்று அலகை உரசிக்கொண்டிருந்தன. இந்த வரிசையைவிட்டு ஒரு புறா தனியே விலகி உட்கார்ந்திருந்தது. தன்னைப்போல அதற்கும் இந்த நகரம் சலிப்பாகியிருக்கும்போல!

கோவர்தன் புறாக்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். சட்டென எல்லாப் புறாக்களும் கோட்டைச் சுவரைவிட்டு வானில் பறந்தன. எங்கே போகின்றன? இந்தப் புறாக்கள் எங்கே தங்கியிருக்கின்றன? எதற்காக இந்த அவசரம்?//

இந்தக் கதையில் கோவர்தனத்தின் சிறுவயது நினைவுகள், வேலைபார்த்த ஊர்கள் , திருமணத்திற்கு முன், பின் , வயதான பின் உடம்பு  சொல்லும் மொழிகள் எல்லாம் வருகின்றன.

 அவர், தன்னைப் போலவே புறாப்பித்துப் பிடித்த பெண்ணை ஷேர் ஆட்டோவில் போகும்போது பார்க்கிறார் .  புறாக்கள் எங்கு எங்கு இருக்கும். எவ்வளவு புறாக்கள்  இருக்கும் என்று எழுதி வைத்து இருந்த குறிப்பு நோட்டை அந்தப் பெண் கேட்டதும் கொடுத்துவிடுகிறார்.அப்புறம்  சில நினைவுகளுடன் அவர் இருப்பது என்று நிறைய விஷயம் இருக்கிறது.

ஓய்வு நேரத்தில் கதைபடிக்க விருப்பம் இருந்தால் படிக்கலாம்.

                           வாழ்க வையகம் ! வாழ்க வளமுடன்!