இரயில் பயணம்

ரயில் பயணத்தில் கண்ட காட்சிகளை இங்கு பதிவாக. என் சேமிப்பிலிருந்து. போகிற போக்கில் எடுத்தாலும் கிடைத்த காட்சி பிடித்து இருக்கிறது எனக்கு, உங்களுக்கும் பிடிக்கும்.

ரயிலில் எனக்கு  ஜன்னல் ஓரத்தில் அமர்ந்து கொண்டு  கடந்து போகும் காட்சிகளை காண்பது மிகவும் பிடித்தமானது, தூரத்தில் தெரியும் கோபுரம், மலைகள், ஏரிகள், வயல்கள், மாடுகள், ஆடுகள், பறவைகள், காலைச் சூரியன், மாலைச் சூரியன் கூடு செல்லும் பறவைகள், மரங்கள், செடி, கொடிகள் என்று இயற்கையை ரசித்துக் கொண்டே பயணம் செய்ய பிடிக்கும். முன்பு கண்களுக்குள் சிறை பிடித்தேன் 

 இப்போது அலை பேசி, காமிரா என்று  சிறைபிடித்து பார்த்து மகிழ்ந்து கொள்கிறேன்.

இந்த ஜைனர் ஆலயம்  பாதியில் நின்று போன காரணம் தெரியாது மாயவரத்திலிருந்து ரயிலில்  கும்பகோணம் போகும் பாதையில்  வயல்கள்  உள்ள பகுதியில்   அமைந்து இருக்கும்  ஆலயம்.

  ஆலயம் அமைந்து இருக்கும் இடத்தை கடந்து போகும் போதெல்லாம்  மனம்  இறங்கி பார்க்க துடிக்கும்.

மதுரை பசுமை நடை குழுவினர் மாதிரி மாயவரத்தில் இருந்து இருந்தால் இந்த இடத்திற்கு அழைத்து சென்று அதன் வரலாறு சொல்லி இருப்பார்கள்.

                                                                           

அந்தக்கால வீடுகள்  மரங்களுக்கு இடையே சிவப்பு ஓடு தெரிவதும் ஒழுகும் ஓட்டுகூறையை மஞ்சள் தார்பாய் போட்டு மூடி இருப்பதும் அழகு.

இன்னொரு வீட்டில் ஓட்டில் சுண்ணம்பு அடித்து இருக்கிறது.ரயில் ஓடு, மங்களூர் ஓடு இரண்டுமே அழகுதான்.

 தூரத்தில் தெரியும் மாடி வீடு  அலங்கார வேலைப்பாடுடன் இருக்கிறது.

இரண்டு வேப்பமரங்களுக்கு இடையே  அறுவடை செய்யப்பட்ட வயலும், தூரத்தில் குளமோ, ஆறோ தெரிவது அழகுதானே? வேப்பமரத்தை பற்றி படர்ந்து இருக்கிறது  கொடிகள் 

இளம் பச்சை, கரும் பச்சை, துளிர் பச்சை என்று இயற்கை கண்ணுக்கு அளிக்கும் விருந்து, காற்றில் மரங்களின் கிளைகள்  ஆடுகிறது. 

கூந்தல் பனைமரம் தென்னை மரத்தைவிட  உயரமாய், காற்றில் பறக்கும் தென்னை மரக் கிளைகளும் , பச்சை பசேல் மரங்களுக்கு இடையே வீடு அழகு. பாரதியின் பாடல் போல் 

//காணி நிலத்திடையே ஓர் மாளிகை

                                                           கட்டித் தர வேண்டும் - அங்கு

                                                     கேணி அருகினிலே தென்னைமரம்

                                                         கீற்றும் இளநீரும்

                                              பத்துப் பனிரெண்டு தென்னைமரம்

                                                             பக்கத்திலே வேணும் //

பசுமை மரம் மட்டும் அழகு இல்லை, இலைகளை உதிர்த்து மொட்டைமரமானபின்னும் அழகு தருகிறது கண்ணுக்கு

அசோக மரம், நெட்டிலிங்க மரம் எப்படி வேண்டுமென்றாலும் அழைக்கலாம். வானமும்  மரங்களும் பார்க்க அழகுதான் ரயில் நிலையத்தில்

ஆலம் விழுதுகள் சேர்ந்து    வழி போக்கர்கள்  இளைப்பாறி செல்ல மண்டபம் அமைத்து இருக்கிறது.

வெயிலின்  கொடுமை தெரியாமல்  நிழல் தரும் மரம் கண்ணுக்கும் விருந்தளிக்கிறது பூத்து குலுங்கி.

திருநெல்வேலியிலிருந்து ரயிலில் வரும் போது எடுத்த அந்திவானம் அதில் தெரியும் தோற்றங்கள் (கற்பனை உருவங்கள் ) ஒவ்வொருவருக்கு ஒவ்வொரு மாறி தெரியும். உங்களுக்கு என்ன தோன்றுகிறது  சொல்லுங்களேன்.

இந்த படத்தில் இடது  ஓரத்தில் அதிராவின் பூஸார் தெரிகிறார்.

indrjeeth

11 பிப்., 2019 அன்று வெளியிடப்பட்டது 

இரயில் பாட்டு தேடிய போது கிடைத்த பாடல் -கேட்டுப் பாருங்கள்; நன்றாக இருக்கிறது. செல்போனின் நன்மை, தீமையைச் சொல்கிறது 

--------

இரயில் சிநேகிதம் என்பார்கள். பயணம் செய்து கொண்டு வரும் போது ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் உரையாடி மகிழ்வார்கள். இப்போது எல்லோரும் செல்போனை வைத்துக் கொண்டு விளையாட்டு, பாட்டு,  சினிமா பார்த்து கொண்டு இருக்கிறார்கள். அல்லது அலுவலக உரையாடல், இப்படிப் போகும் யாரும் யாருடனும் பேச விஷயம் இல்லை.  

கீழே கொடுக்கப்பட்ட செய்தியில் உள்ள புறநகர் இரயிலில் எடுத்த படம் தான் போல் இருக்கிறது. 

இரயிலில் பாடிச்செல்வதைப் படித்தேன் எனக்குப் பிடித்து இருந்தது. அதை உங்களுடன்:-

//புறநகர் ரயிலில் களைகட்டிய கச்சேரி: வாய்விட்டு பாடினால் நோய்விட்டு போகும்?

பாட்டு பாடியவர் சக பயணி, அவரது பாட்டிற்கு ரயிலின் சுவர் பகுதியில் தட்டி தாளம் வர வைத்துக் கொண்டிருந்தவரும் சக பயணி.

வழக்கமான கச்சேரி போன்றே சுவாமி பாடலில் துவங்கி, சினிமா பாடல் என களைகட்டியது.

நேரம் செல்ல செல்ல பலரும் அந்த கச்சேரி குழுவினருடன் இணைந்து கொள்ள தனி பாடலில் துவங்கி, குழு பாடல் என கச்சேரி முழு வீச்சில் நடந்தது. அவர்களது பாடலுக்கு மொத்த கூட்டம் தலையாட்டி கை தட்டி வரவேற்றது. பாட்டு பாடிய பலரும், நாற்பது வயதைக் கடந்தவர்கள்.

பலரும் அலுவலகங்களில் பணி செய்பவர்கள். அலுவலக நாட்களில் ஒன்றாக பயணம் செய்வதுடன், வித்தியாசமான முறையில் தங்கள் பயண நேரத்தை பயன்படுத்திக் கொள்கின்றனர்.

செய்தித்தாள் படிப்பது, அரட்டை அடிப்பது, அரசியல் விவாதங்களில் ஈடுபடுவது என புறநகர் ரயில்களில் முன்பு பார்த்த காட்சிகள் இப்போது இல்லை. செல்போன் வந்த பின்பு பயண நேரத்தில் அதை பார்ப்பதை மட்டுமே வாடிக்கையாக கொண்டுள்ள ரயில் பயணிகள் ஏராளம்.

சக மனிதர்களுடன் மனம் விட்டு பேசுவது கூட குறைந்து விட்டது. இதுபோன்ற மனிதர்கள் மத்தியில், இவர்கள் சற்று வித்தியாசமானவர்கள். மனம் விட்டு பேசுவது மட்டுமின்றி மனம் விட்டு பாடியபடி செல்கின்றனர். தங்கள் கல்லூரி நாட்களில், தங்களை ஈர்த்த சினிமா பாடல்களையும் மனம் விட்டு பாடி, மீண்டும் கல்லூரி வாழ்க்கையை நினைவு படுத்திக் கொள்கின்றனர். வாய்விட்டு சிரித்தால் நோய் விட்டு போகும், தினந்தோறும் வாய்விட்டு பாட வாய்ப்பு கிடைத்தால், அதை கேட்டு ரசிக்க ரசிகர்கள் கூட்டமும் இருந்து விட்டால் மகிழ்ச்சிக்கு குறைவு ஏது?//

நன்றி - இந்து தமிழ் திசை பத்திரிக்கை..

இப்படிப் பாடி, கேட்டு கை தட்டி ரசித்தால் மன அழுத்தம் இருந்த இடம் தெரியாமல் ஓடாதா?

அன்றைய நாள் நல்ல நாளாக அமையும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை.

கோடை விடுமுறை ஆரம்பம் ஆகப் போகிறது. விடுமுறைக் கொண்டாட்டம் ஆரம்பித்து விடும். குழந்தைகளை அந்த வகுப்பு, இந்த வகுப்பு என்று சேர்த்து விடாமல், தாத்தா, பாட்டி வீடு, உறவினர் வீடு , குழந்தைகளுக்குப் பிடித்தமான சுற்றுலா இடங்கள், என்று இரயிலில் அழைத்துச் செல்லலாம்.

பெரியவர்களுக்குப் பிடித்த கோவில், குளங்கள் பார்த்து மகிழ நல்ல நேரம் ,.

இனிது இனிது ரயில் பயணம்!

வாழ்க வளமுடன்

===========================================