துள்ளித் திரிந்த முயலொன்று

மகன் ஊரில் (பீனிக்ஸ்) தினம் காலை  மகன் வீட்டைச் சுற்றி உள்ள நடைபாதையில்   நடைப்பயிற்சி மேற் கோள்வோம் நாங்கள் இருவரும். பறவைகள், முயல்கள் இவற்றைப் பார்ப்போம் நாள் தோறும் அவற்றின்  ஒலியும் காலைச்சூரியனின் வருகையும் மனதுக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கும் நாள் தோறும்.

பாலைவனப் பகுதியில் பறவைகள், முயல்கள் எல்லாம் மண் கலரில் தான் இருக்கும். நம் ஊரில் வீடுகளில் வளர்க்கும் வெள்ளை, கறுப்பு முயல்களைப் பார்க்கவே  இல்லை அங்கு. இயற்கை அமைப்புக்கு ஏற்றாற் போல் இறைவன் 

  அவற்றின் பாதுகாப்புக்கு கருதி  அந்த நிறத்தில் படைத்திருக்கிறார்.

தினம் படம் எடுக்க நிற்காது. நாம் வரும் சத்தம் கேட்டதும் புதரிலிருந்து துள்ளி ஓடும்.

தள்ளி போய் ஒரு பார்வை பார்க்கும் மீண்டும் ஓடி புதரில் மறைந்து விடும்.

தினம் ரோட்டை  கடந்து ஓடும்

அந்த பக்கம் போய் பார்வை பார்க்கும்

ஒரு நாள் காலை நடைப்பயிற்சிக்கு போனபோது   ரோட்டில் அடிபட்டு இறந்து போய் முயல் கிடந்தது. காலை போன ஏதோ காரில் அடி பட்டு இருக்கிறது.

பார்த்து மிகவும் மனது கஷ்டப்பட்டது. நேற்று வரை  துள்ளிக் குதித்து ஓடி எங்களுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்த முயல் இப்படிக் கிடப்பதைப் பார்த்து மிகவும்   வேதனை ஆகி விட்டது.  அதை அடித்து சென்ற முக தெரியாத ஆளின் மேல் கோபம் வந்தது, கவனமாய் போய் இருக்கலாம் என்று.

முயலும் அவர் எதிர்பார்க்காத நேரத்தில் பாதையை கடந்து இருக்கலாம்.

தினம் பார்த்து கொண்டு இருந்த நண்பனைப் பிரிந்த சோகம் மனதில் குடி கொண்டது.  மறு நாள்  நடைப்பயிற்சி போகும்போது இறைவா! அந்த முயலுக்கு ஏற்பட்டது போல் மற்ற முயலகளுக்கு ஏற்படக் கூடாது என்று பிரார்த்தனை செய்து கொண்டு போனேன்.