குண்டுக் காக்கா கதை

குண்டு காக்காய் பட உதவி ராமலக்ஷ்மி. ராமலக்ஷ்மிக்கு நன்றி.

 நான் குண்டு காக்கா கதையை சொல்வதாய் போன பதிவில் சொல்லியிருந்தேன். அதை இப்போது பதிவிடுகிறேன். இது குழந்தைகள் கதை. அவர்கள்  எந்த கேள்வியும் கேட்காமல் சந்தோஷமாய் கேட்டு மகிழ்ந்தார்கள்.

                  குண்டுக் காக்கா கதை
 ஒரு ஊரில ஒரு மாமாவும், மாமியும் இருந்தார்களாம். மாமா அரண்மனையில் வேலை பார்த்துக்கிட்டிருந்தார் .  அரண்மனைக்குள்ளேயே அவர் குடியிருக்கிறதுக்கு ஒரு வீடு கொடுத்திருந்தாங்க. மாமாவும் மாமியும் அந்த வீட்டிலே நல்லா வாழ்ந்திட்டிருந்தாங்க.

 அந்த மாமிக்கு கொத்தவரங்கா வத்தல்னா ரொம்ப

பிடிக்குமாம். அதனாலே அப்பப்ப கொத்தவரங்கா வாங்கி மொட்டமாடி நெறய காயப்போடுவாங்களாம்.

இப்படி இருக்கும்போது ஒருநாள் அதே மாதிரி, கொத்தவரங்கா

வாங்கி வேகவைத்து  காயப்போட்டிருந்தாங்களாம். நல்லாக்காயட்டும்னு மாடியிலே நாலுநாள் எடுக்காமலே போட்டுட்டாங்களாம்.

தினமும் காலையிலே மாடிக்குப் போய்ப்பார்த்தா கொஞ்சம்

கொஞ்சமா கொத்தவரங்கா கொறஞ்சிக்கிட்டே வந்துச்சாம்.

எப்படி காணாமப் போச்சுன்னு யோசிச்சாங்களாம். யாரோ ராத்ரியிலே வந்து வத்தலைத் திருடீட்டுப் போறாங்க. அதைக் கண்டுபிடிக்கணும்னு முடிவு பண்ணாங்க.

அன்னைக்கு ராத்ரி அந்த மாமா ஒரு பெரிய கருப்புக் கம்பளியை எடுத்துப் போர்த்திக்கிட்டு, கையிலே ஒரு கம்பை எடுத்துக்கிட்டு மாடிக்குப் போய் ஒளிஞ்சுக்கிட்டாராம், யாராவது திருடன் வந்தா ஒரே அடி!   அடிக்க.

நடு ராத்ரீலே மொட்டைமாடீலே ஒரு பெரிய காக்கா வந்து

உக்காந்துதாம். சாதாரணமா இருக்கிறதைவிட நாலஞ்சு மடங்கு பெரிசாம். இவர் அதை அடிக்கப்போற சமயத்திலே,அந்தக்காக்கா

நில்லுங்க  நில்லுங்க என்னை அடிக்காதீங்கன்னுச்சாம். ஏன் எங்க வத்தலைத் திருடறேன்னாராம். என்னோட மனைவிக்கு கொத்தவரங்கா வத்தல்னா உயிரு. அதனாலே எடுத்துட்டுப் போனேன். என்னை அடிச்சிடாதீங்க உங்களுக்கு நான் நிறைய உதவிகள் செய்றேன்னுச்சாம்.

நீ ஒரு காக்கா. நீ எனக்கு என்ன உதவி செய்யப்போறே?ன்னு மாமா கேட்டார். ஒருநாளைக்கு என் வீட்டுக்கு வாங்க தெரியும்னு காக்கா சொல்லிச்சாம். வீடா?அது எங்கிருக்குன்னார் மாமா.. பக்கத்துலே ஒரு மலை தெரியுது பாருங்க. அதோட அடிவாரத்துலே என் வீடு இருக்கு. அங்க வந்து குண்டுக்காக்கா வீடு எதுன்னு யாரக்கேட்டாலும் சொல்வாங்க. இப்படிச் சொல்லிட்டுப் பறந்து போயிடுச்சு. இவருக்கு ஆச்சரியமா இருந்துச்சு. மாமியிடம் எல்லாத்தையும் சொன்னார்.

ஒருவாரம் ஆச்சு. மாமாவிடம்  மாமி சொன்னாங்க -அந்தக் குண்டுக்காக்கா எதோ உதவி செய்றேன்னுச்சே.அதைப் போய்ப்பார்த்துட்டு வாங்களேன்னு.. மாமாவும்  புறப்பட்டுப் போனார்.

ரொம்பதூரம் போனவுடன் மலை அடிவாரம் வந்தது. அங்கே .பெரிய பெரிய மரமா இருந்துச்சு. குண்டுக்காக்கா வீடு எங்கேன்னு ஒருத்தரக் கேட்டதும் அவர் ஒருமரத்தைக் காட்டினார். அந்த இடத்துக்கு மாமா போனார். மரப்பலகைகளாலே கட்டப்பட்ட ஒரு பெரிய வீடு மரத்து மேலே இருந்துச்சு. மேலே ஏற மரப்படிகள் இருந்துச்சு. அது மேலே ஏறிப் போனார்.  

(குண்டு காக்காவின் மரவீடுகற்பனை இப்படித்தான் இருக்குமென்று படம் அனுப்பிய முத்துலெட்சுமிக்கு நன்றி)

குண்டுக்காக்கா குண்டுக்காக்கான்னு கூப்பிட்டார். வீட்டுக்குள்ளே இருந்து காக்கா வெளியே வந்துச்சு. வாங்க வாங்கன்னு வரவேத்துச்சு. குண்டுக்காக்கா அவரைத் தன் மனைவிக்கு அறிமுகப்படுத்திச்சு. மனைவிக் காக்காவும் சந்தோஷப்பட்டுச்சு. சாப்பிடறதுக்குப் பலகாரங்கள் எல்லாம் கொடுத்துச்சு.

குண்டுக்காக்காவிடம், சரி எனக்கு ஏதாவது உதவி பண்ணுன்னு கேட்டாராம். அது ஒரு ஆட்டைக் கொண்டு வந்து கொடுத்துச்சாம். ஆட்டை வச்சு நான் என்ன செய்றதுன்னு கேட்டார். அது சொல்லிச்சு: இது சாதாரண ஆடில்ல. இது கிட்ட தங்கம் கொடுன்னு கேட்டா வாயைத் திறக்கும். வாயிலிருந்து  தங்கக் கட்டிகளாய் விழும். போதும்னு சொன்னா வாயை மூடிக்கும்னு சொல்லிச்சு. மாமாவுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம். நன்றி சொல்லிட்டு ஆட்டை ஓட்டிக்கிட்டு வேகமா வீட்டுக்கு வந்தார்.
 மாமி ஆட்டைப் பார்த்ததும் இது எதுக்குன்னாங்க. குண்டுக்காக்கா கொடுத்த மந்திர ஆடு இது. இது சாதாரண ஆடில்ல. இது கிட்ட தங்கம் கொடுன்னு கேட்டா வாயைத் திறக்கும். வாயிலிருந்து  தங்கக் கட்டிகளாய் விழும். போதும்னு சொன்னா வாயை மூடிக்கும்னு மாமா சொன்னார். மாமிக்கு  சந்தோஷம். நம்ம கஷ்டம் எல்லாம் போயிடுச்சு. இனிமே நமக்கு எந்தக் கவலையும் இல்லேன்னாங்க.

அந்த ஆட்டுக்கிட்டே போய் தங்கம் கொடுன்னு மாமா கேட்டார்.. அது வாயைத் திறந்துச்சு. வாயிலே இருந்து தங்கக்கட்டியாய் விழுந்துச்சாம். அவங்க தங்கம் கேட்டதையும், தங்கம் விழுந்ததையும் அரண்மனை மதில் மேலிருந்த ஒரு காவல்வீரன் பார்த்துட்டு ரொம்ப ஆச்சரியப்பட்டான். அவன் ராஜாவிடம் போய் தான் பார்த்த எல்லாத்தையும் சொன்னானாம். ராஜாவுக்குப் பொறாமை. அந்த ஆடு ராஜாவிடம்தான் இருக்கணும்னு சொல்லி அதை வாங்கித் தனக்கே வச்சுக்கிட்டாராம். மாமாவும், மாமியும்  வருத்தப்பட்டாங்க.

மறுபடியும் குண்டுக்காக்கா கிட்டே உதவி கேட்கணும்ன்னு முடிவு

பண்ணினாங்க. மாமா மறுபடி குண்டுக்காக்கா வீட்டுக்குப் புறப்பட்டார். ரொம்ப தூரம் நடந்து அந்த மரவீட்டுக்குப் போய்ச்சேர்ந்தார் .

குண்டுக்காக்கா குண்டுக்காக்கான்னு கூப்பிட்டார். வீட்டுக்குள்ளே

இருந்து காக்கா வெளியே வந்துச்சு. வாங்க வாங்கன்னு வரவேத்துச்சு.குண்டுக்காக்கா மனைவிக்காக்காவும் வாங்க வாங்கன்னு வரவேத்துச்சு. சாப்பிடறதுக்குப் பலகாரங்கள் எல்லாம் கொடுத்துச்சு.

என்ன இவ்வளவு தூரம்னு குண்டுக்காக்கா கேட்டுச்சு. ராஜா ஆட்டப் பிடுங்கிக்கிட்டார்னு சொல்லி வருந்தப்பட்டார் மாமா. அப்படியா சேதி? நீங்க கவலைப்படாதீங்க உங்களுக்கு வேற ஒண்ணு தர்ரேன்ன்னு சொல்லி வீட்டுக்குள்ளே போய் ஒரு இரும்புப்பெட்டிய கொண்டு வந்து மாமாவிடம் கொடுத்துச்சாம். இரும்புப் பெட்டிய வச்சு நான் என்ன செய்றது? எனக்கு எதுக்கு இது?ன்னாராம்.

அதுக்கு அந்தக் குண்டுக்காக்கா இது சாதாரணப் பெட்டியில்ல. இதுல நமக்கு வேண்டிய சாப்பாடெல்லாம் கிடைக்கும். வடை,பாயசம் ,சாப்பாடு கொடுன்னு இதுகிட்டே கேட்டா,எத்தனை பேருக்கு வேண்டுமானாலும் சாப்பாடு தரும். இதை வச்சுக்கிட்டு சந்தோஷமா வேணுங்கிற நேரம் சாப்பிட்டுக்கிட்டிருங்கன்னு சொல்லி மந்திரபெட்டியக் கொடுத்துச்சாம். மாமாவும் அதைச் சந்தோஷமா வாங்கிட்டு அங்கிருந்து புறப்பட்டு வீடு வந்து சேர்ந்தாராம்.

மாமா இரும்புப் பெட்டியை மாமிக்குக் காட்டினார்.  இந்தப் பெட்டி நமக்கெதுக்கு? இத வச்சு நாம என்ன செய்றது?ன்னு கேட்டாங்க .அதுக்கு மாமா  இது சாதாரணப் பெட்டியில்ல. இதுல நமக்கு வேண்டிய சாப்பாடெல்லாம் கிடைக்கும். வடை,பாயசம் ,சாப்பாடு கொடுன்னு இதுகிட்டே கேட்டா,எத்தனை பேருக்கு வேண்டுமானாலும் சாப்பாடு தரும். இத வச்சுக்கிட்டுக் கவலையில்லாம சாப்பிடலாம் என்றார். மாமிக்கு ஆச்சரியமாவும் சந்தோஷமாவும் இருந்துச்சாம்.

அந்தப்பெட்டிகிட்டே வடை,பாயசம் சாப்பாடு கொடுன்னு கேட்டு

வேளாவேளக்குச் சாப்பிட்டாங்களாம்.

மாமா  ஒரு நாள் நினச்சாராம்—ராஜா தான் பொறாமையோட நடந்துக்கிட்டாரு..நாம பெருந்தன்மையா நடந்துக்கணும்னு நினச்சாராம். அதனாலே அவர் ஒரு நாள் ராஜாகிட்டே போய், ராஜாவே  நீங்களும் மந்திரிகளும் எல்லாப் படைவீரர்களும் என் வீட்டிற்கு நாளைக்கு  விருந்துக்கு  வந்து  சாப்பிடணும்னு கேட்டுக்கிட்டார் . ராஜாவுக்கு ஆச்சரியம். எப்படி எல்லாருக்கும் இவனாலே சாப்பாடு போடமுடியும்னு நினச்சாரு. இருந்தாலும் சாப்பிடவர்ரோம்னு ஒத்துக்கிட்டாரு.

மறுநாள் ராஜாவும் மந்திரிகளும், ஆயிரம் வீரர்களும் சாப்பிட மாமா வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தாங்க. எல்லாரும் உக்காருங்க சாப்பாடு கொண்டுவர்ரேன்னு சொல்லிட்டு உள்ளே போனார்.

அப்போது மன்னர் மந்திரியை அழைத்து சாப்பாடு இவ்வளவு பேருக்கு எப்படி செய்கிறான் போய் பார்த்துவா என்று அனுப்பினார். அவர் போய் சமையல் அறையை பார்த்து வந்தார், சமையல் அறையில் சமைக்க எந்த ஏற்பாடும் இல்லை,  அடுப்புக்குள் பூனை தூங்கிக் கொண்டு இருந்தது.

மந்திரி வந்து  மன்னரிடம் சொன்னார். சரி நீ ஒளிந்திருந்து என்ன நடக்குது என்று பார்த்து சொல் என்றார் மன்னன் மாமா மந்திர பெட்டிகிட்டே போய், இங்கு இருக்கிற அத்தன பேருக்கும் அப்பளம்,  வடை,பாயசம்,சாப்பாடு கொடுன்னாராம். அண்டா, அண்டாவாக விருந்து சாப்பாடு  வந்ததாம்.. எல்லாருக்கும் சாப்பாடு வந்துச்சாம். இதை மந்திரி ராஜாவிடம் சொல்ல ராஜாவுக்கு ஆச்சரியமா இருந்துச்சு. அதே நேரத்திலே பொறாமையும் ஏற்பட்டுச்சு. இத்தன பேருக்குச் சாப்பாடு போடற பெட்டி இவனுக்கு எதுக்கு? இது என்னிடத்தில் தான் இருக்கணும்னு சொல்லி அந்தப் பெட்டிய மாமாகிட்டேருந்து பிடுங்கிகிட்டாராம். ராஜாவுக்கு எதிரா மாமாவாலே என்ன செய்ய முடியும்?மாமா மாமிக்கு வருத்தம். இதுக்கு ஒரு முடிவே கிடையாதான்னு நினச்சாங்க.

ஒரு வாரமாச்சு. மாமாவிடம் மாமி கேட்டார்கள். மறுபடியும் நாம ஏன் குண்டுக்காக்காவிடம்  உதவி கேட்கக்கூடாது? என்று   உடனே மாமா ஒத்துக்கிட்டார்.

மறுநாள் மறுபடி மாமா குண்டுக்காக்கா வீட்டுக்குப் புறப்பட்டார். ரொம்ப தூரம் நடந்து அந்த மரவீட்டுக்குப் போய்ச்சேர்ந்தார்.

குண்டுக்காக்கா குண்டுக்காக்கான்னு கூப்பிட்டார். வீட்டுக்குள்ளே

இருந்து காக்கா வெளியே வந்துச்சு. வாங்க வாங்கன்னு வரவேத்துச்சு.   மனைவிக் காக்காவும் வாங்க வாங்கன்னு வரவேத்துச்சு.

 சாப்பிடறதுக்குப் பலகாரங்கள் எல்லாம் கொடுத்துச்சு. என்ன இவ்வளவு தூரம்னு குண்டுக்காக்கா கேட்டுச்சு. ராஜா இரும்புப் பெட்டிய பிடுங்கிக்கிட்டாருன்னு சொல்லி அழுதார். குண்டுக்காக்காவும் வருத்தப்பட்டது. ரொம்ப யோசிச்சது. வீட்டுக்குள்ளே போய் இன்னோரு இரும்புப்பெட்டியக் கொண்டுவந்து கொடுத்துச்சு. மறுபடி அந்தப்பெட்டியா? வேண்டாம்னாராம். அதுக்கு அந்தக் குண்டுக் காக்கா இது அந்த மாதிரி பெட்டியில்லே. இது வேறன்னு சொல்லிச்சாம். அப்படியா? இந்தப் பெட்டியிலே அப்படி என்ன விசேஷம்?னு கேட்டார்.

குண்டுக்காக்கா சொல்லிச்சு: - இந்தப் பெட்டியிலே ஒரே ஒரு பிரம்பு மட்டும் இருக்கு. இந்தப் பெட்டிகிட்டேபோய்  தப்பு செய்கிற எல்லாரையும் அடின்னு சொன்னா ஒரே நேரத்திலே எதிரிகள் எல்லாரையும் விளாசு விளாசுன்னு விளாசிரும். விடவே விடாது. நிறுத்துன்னு நீங்க சொன்னாதான் நிறுத்தும். இந்தப் பெட்டிய எடுத்துட்டுப் போய் ராஜாவுக்கு ஒரு பாடம் புகட்டுங்கன்னு சொல்லிச்சாம். மாமா நன்றி சொல்லிட்டு அந்தப் பெட்டிய எடுத்துக்கிட்டு வீட்டுக்கு வந்தார். மனைவிகிட்டே அந்தப் பெட்டியின் விவரமெல்லம் சொன்னார்.

மறுநாள் மாமா ராஜாகிட்டே போய், ராஜாவே  நீங்களும் மந்திரிகளும் எல்லாப் படைவீரர்களும் என் வீட்டிற்கு நாளைக்கு வந்து வடை பாயசத்தோடு சாப்பிடணும்னு கேட்டுக்கிட்டார். மறுபடி இன்னொரு பெட்டிய வச்சு சாப்பாடு போடப்போறான் போலிருக்கு. போன தடவை மாதிரி போய் சாப்பிட்டிட்டு பெட்டியப் பிடுங்கிக்கிட்டு வந்துட வேண்டியதுதான்னு ராஜா திட்டம் போட்டாரு. சாப்பிடவர்ரோம்னு ஒத்துக்கிட்டாரு.  நல்ல ருசியான உணவு கிடைக்கப் போகுது என்று மகிழ்ச்சியாக.

மறுநாள் ராஜாவும் மந்திரிகளும்,ஆயிரம் வீரர்களும் சாப்பிட மாமா வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தாங்க. எல்லாரும் உக்காருங்க சாப்பாடு கொண்டுவர்ரேன்ன்னு சொல்லி உள்ளே போனார். இரும்புப் பெட்டிய எடுத்துட்டு வெளியே வந்தான். பெட்டிய எடுத்து எல்லார் முன்னாலேயும் வைத்தான்.பெட்டிக்கு பின்னாலிருந்துக்கிட்டு பெட்டியத் திறந்தான்.முன்னாலெ இருக்கிற அத்தனபேரையும் அடின்னான். 

அவ்வளவுதான். உள்ளே இருந்த பிரம்பு வெளியே வந்து எல்லாரையும் அடி அடின்னு அடிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சாம். எல்லாரும் ஐயோ ஐயோ காப்பாத்துங்கன்னு அலறிக்கிட்டே அங்கெயும் இங்கெயும் ஓடினாங்களாம். பிரம்பு எல்லாரையும் விளாசு விளாசுன்னு விளாசுச்சாம். ராஜாவுக்கும் நல்லா அடி விழுந்துச்சாம். ராஜா மன்னிப்புக்கேட்டுக்கிட்டாராம். அதுக்கப்புறம் தான் மாமா நிறுத்துன்னார்.  பிரம்பு அடிக்கிறதை நிறுத்திட்டு பெட்டிக்குள்ளே போயிடுச்சாம்.

அப்பறம் என்ன? ராஜா மாமாவிடம் வாங்கின ஆடு, பெட்டி எல்லாத்தையும் திருப்பிக்கொடுத்தாராம். மாமாவோட  சமாதானமாய்ப் போயிட்டாராம். ஒரு தொந்தரவும் தரலையாம்.

மாமா குண்டுக்காக்கா வீட்டுக்குப் போய் நன்றி சொல்லிட்டு வந்தாராம். ஆடு,பெட்டி இதயெல்லாம் வச்சுக்கிட்டு மாமாவும் ,மாமியும்  கஷ்டப்படுபவர்களுக்கு உதவி  ரொம்ப காலம் நன்றாக வாழ்ந்தார்களாம். 

                    ----------------

                                                      வாழ்க வளமுடன்.