மின்சாரமே ! மின்சாரமே !!

சாத்தூர் பஸ்நிலையத்தில் ஒரு  அறிவிப்புப் பலகை பார்த்தேன்.  அதை
உங்களுடன் பகிர எழுதி வைத்துக் கொண்டேன்.  போட்டோ எடுக்க காமிரா
அப்போது கையில் இல்லை.

காணவில்லை
ஊர்- தமிழ்நாடு
வயது- 200 ஆண்டுகள்
பெற்றவர்- பெஞ்சமின் பிராங்களின்
அடையாளம்- - மிகவும் பிரகாசமாக இருப்பார், தொட்டால் ஷாக் அடிப்பார்.
அருமை மின்சாரமே! உன்னை காணாமல் நாங்கள் வெகு நாட்களாய் அல்லல்
படுகிறோம். எப்போ நீ வருவாய் ? கண்ணில் நீரோடு காத்திருக்கிறோம்.
--இப்படிக்கு தமிழ்நாட்டு மக்கள்.

-எப்படி இருக்கு அறிவிப்பு!
நிலமை இப்படி ஆகிவிட்டது!

பூம்புகார் கல்லூரி முன்னாள்  முதல்வர் பேராசிரியர் ஆர்.எஸ்.மூர்த்தி அவர்கள் , தான்  எழுதிய ’வலைகள்’ என்ற புதுக்கவிதை தொகுப்புப் புத்தகத்தை என் கணவருக்குப் பரிசளித்தார்கள்.  (கவிதைத்  தொகுப்பு வெளியிட  பட்ட  ஆண்டு 1979) அந்தத் தொகுப்பில் மின்சாரத்தைப்பற்றி எழுதிய கவிதையை இங்கு உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். .  அவர் கல்லூரி அருகில் மேலையூரில்தான் வசித்து வந்தார். மின்சாரம் இல்லாமல் ஒருநாள் யார் உதவியுடன் வீடு வந்து சேர்ந்தார் என்று கவிதை எழுதி இருக்கிறார் பாருங்கள்!

உதவி
----------
மின்சாரக் கோளாறால்
மேலையூர் முழுவதும்
முக்காடு போட்டது போல்
இரவு மூடிக் கொண்டது
இருளால்
விண்மீன்கள் தெரியாமல்
மேகத்திரை வானில்
விரிந்தது எங்கும்
வழி தெரியவில்லை  

                     

                                                      ஓவியம்- அரசு 

பேராசிரியர்  நடந்து வருவதை  என் கணவர்  வரைந்த ஓவியம்

ஒளித்துளி

ஒன்று
வேலி ஒரம்
உட்கார்ந்திருந்தது
பனித்துளிப்போலப்
பளிச்சிட்டது
பக்கத்தில் சென்றுபார்த்தேன்
மின்மினிக் கண்மணி
மெல்லநகைத்தது
அன்னை இயற்கை
அளித்த மின்மினி அதனால்
மெல்ல நடந்து
இல்லம் அடைந்தேன்
மின்மினியின்
உதவிக்கு
                                                                                      என்னவிதம் நன்றி சொல்வேன்!

இன்னொரு பாட்டில்  மின்மினிகளைப் பாடுகிறார்:

மின்மினிகள்
மின் மினிகள்
மினி மின்னல்கள்
இரவை அலங்கரிக்க
இறைவன் செய்த
சின்னஞ் சிறிய
சீரியல் பல்புகள்!

என்று சொல்கிறார்.

பேராசிரியர்.ஆர்.எஸ். மூர்த்தி

சார் சொல்வது போல் மின்மினி பூச்சிகள் நாங்கள் முன்பு இருந்த திருவெண்காட்டிலும் நிறைய பறக்கும். சில சமயம் வீட்டுக்குள் வந்து விடும்.
நியூஜெர்சி போனபோது தோட்டத்தில் மின் மினி பூச்சியை பார்த்தபோது எனக்கு  திருவெண்காடு நினைவுக்கு வந்து விட்டது.  அங்கு ,இரவு  வீட்டுக்கு வெளியே தோட்டத்தில் கூட்டம் கூட்டமாய் அழகாய்ப் பறந்தது  இருட்டில் அந்த சின்ன சிறிய  மின் மினி பூச்சிகள் பறந்தது கண் கொள்ளாக்காட்சிகள்.

 ’நட்சத்திர இரவு’என்ற  பாடலில் மின்வெட்டைப் பற்றி அவர் கவிதை  பாடுகிறார்.

நட்சத்திர இரவு
இரவு மணி பத்து
மின்வெட்டால்
மின்விசிறி ஓடவில்லை
இயற்கை காற்றும்
இயங்கமறுத்தது
வெளியில் வந்து
விண்ணை நோக்கினேன்
என்ன அழகான
நட்சத்திர இரவு!
நீலமலையில்
வணண  மலர்காட்சி  போல்
வானமெங்கும்
நட்சத்திரங்கள்
பூத்துக் கிடந்தன
அப்பொழுது
ராக்கெட்டு ஒன்று
விரைந்துசென்று
மறைந்தது
நட்சத்திரங்களைப் பார்த்து
நான் கேட்டேன்;
“விஞ்ஞானிகளைப் பற்றி
நீங்கள்
என்ன நினைக்கிறீர்கள்/ என்று
பிரதிநிதியாக
ஒருநட்சத்திரம் பேசிற்று:
“நவீன  விஞ்ஞானிகளா
அந்த ராக்கெட்டு ரவடிகளா?
அவர்கள் அரசியலுக்கு
அடிமைகளாகி
சுதந்திரமில்லா
துரும்புகளானார்கள்
அழிவுத் தொழிலுக்கு
ஆயத்தமான
ஆற்றல்கள் பெற்றார்
மக்களை மக்களால்
மக்களுக்காகப் பெருக்கி
மண்ணுலகை வீணாக்கிய
மனிதர்களை
விண் வெளிக் கோளங்களுக்கு
ஏற்றுமதி செய்ய
இந்த விஞ்ஞானிகள்
இறுமாப்போடு முயன்றதை
முன்னதாகவே உணர்த்த
இறைவன்
‘மக்களுக்கு வேண்டிய காற்று
மற்றக் கிரங்களுக்கு
இல்லாமல் போகக் கடவது’
என்றார்.
இனிமேல்
மண்ணுலகிலும் காற்று
மலிவாக கிடைக்காது
மின்சாரவிசிறிகளே மிஞ்சும்1
மெஷின்களின் அடிமைகள்
ஆண்டவனுக்கு எதிராக்
ஆர்ப்பாட்டம் செய்வதை
நாங்களும் விரும்பவில்லை
நாங்கள் நடத்தும்
நட்சத்திர இரவு
நன்கொடைக்காக அல்ல
தெய்வீக நன்மைக்காக’

மீண்டும் வந்தது

மின்சாரம்

நட்சத்திரங்களுக்கு
நன்றி சொல்லி
வீட்டிற்குள்  வந்து
விழுந்தேன் படுக்கையில்
நான்
நீரோடையில்
மிதப்பது போல்
நிம்மதியாக
உறங்கினேன்.
                                                                             ***

திருவெண்காட்டில் இருக்கும் போது அடிக்கடி மின்சாரம் போகும் இரவு
மின்சாரத்தை விவாசாயத்திற்கு மாற்றி விடுவார்கள் என்பார்கள். நான் 11வது
படிக்கும் போது அடிக்கடி மின்சாரம் தடை படும். மெழுகுவத்தி, சிம்னி
விளக்கின் உதவியுடன் படிக்க வேண்டும்.

திருவெண்காட்டிலில் இருந்து மேலையூர் 4 கிலோ மீட்டர். நகரத்திற்கு மாலை
முதல் இரவு  ஒரு குறிப்பிட்ட நேரம் வரை வயலுக்கு பம்புசெட்போட மின்சாரம் கொடுத்து விடுவார்கள். அப்போது கிராமத்து பெரியவர்கள் கரண்ட்
மாற்றுவதற்குள் வேலைகளை பார்த்துக் கொள்ளுங்கள் என்பார்கள். 1981ல்
மாயவரம் வந்தோம் அப்போது தான் மின்சாரம் தட்டுப்பாடு இல்லாமல் இருந்தது.  இங்கும் மழை விடாமல் பெய்யும் காலங்களில் மின்சாரத்தை தடை செய்து  விடுவார்கள். இப்போது மறுபடியும் மின்வெட்டு!  மின்சார தேவைகள் நமக்கு  அதிகமாக அதிகமாக இதைத் தவிர்க்க முடியாமல் போய் விடுகிறது.

முன்பு எல்லாம் நெல் குத்தி புடைத்து சமைத்து சாப்பிட்டு இருக்கிறார்கள் ஆட்டுக்கல், அம்மிக்கல் ஓரளவு  பயன்பாட்டில் இருந்தது, இப்போது அவை எல்லாம் காட்சி பொருட்கள்.

வைத்திஸ்வரன் கோவிலில் ஓட்டல் சதாபிஷேகத்தில் கல்வெட்டு மாதிரி செய்து உரலில் குத்துவது திருகைக் கல்லில் அரைப்பது எல்லாம் ஓவியமாய் வரைந்து வைத்து இருக்கிறர்கள்,இக்காலக் குழந்தைகள் பார்க்க.

எங்கள் வீட்டிலும் ஒருநாள் மிக்ஸியில் தேங்காய் சட்னிக்கு அரைத்துக் கொண்டு இருந்தேன் ,கரண்ட் போய் விட்டது. வெகு நேரம் ஆகியும் வரவில்லை. மிக்ஸியில் உள்ளதை எடுத்து சின்ன ஆட்டுக்கல்லில் (இடிப்பதற்கு வாங்கியது) அரைத்தேன் சரி வரவில்லை   பிறகு சின்ன அம்மிக்கல்லில் ஒருவழியாக அரைத்து முடித்தேன்.

 பழைய காலத்து  மனிதர்கள் எப்படித்தான் மின்சாரம் இல்லாமல் சந்தோஷமாய் வாழ்ந்தார்கள் என்று தெரியவில்லை.
மின்சாரம் இல்லையென்றால் கண் போனது போல- கை ஓடிந்து போனது போல - எல்லோரும் தவித்துப் போகிறோம். தேவை இல்லாமல் மின்சாரம் வீணாவதைக்  குறைத்து மின்சாரத்தைச் சிக்கனமாய்ப்  பயன்படுத்தி மகிழ்வோம்.

                                                             வாழ்க வளமுடன்!

                                                       _______________________