கற்றதும் பெற்றதும்

உங்களுக்கு எல்லாம் நல்லா தெரிந்த கோவை தில்லி என்ற வலைத்தளத்தை வைத்து இருக்கும் ஆதிவெங்கட்  அவர்கள், என்னை என்  கணினி அனுபவங்களை சொல்ல அழைத்து இருக்கிறார்கள். நான் தற்சமயம் என் மகன் வீட்டில் நியூஜெர்சியில் இருக்கிறேன். என் பேரனுடன் பொழுது போவதாலும் என் கணினி அனுபவங்களை முன்பே நான் எழுதி இருப்பதாலும் அதையே உங்களுக்கு கொடுக்கிறேன்.

திருமணம் ஆகி, குழந்தைகள் பிறந்தபின், தமிழ், ஆங்கில தட்டச்சு படித்தேன்.  என் கணவரும், நானும் தட்டச்சு ஆரம்பத்தில் படிக்க வில்லை,   இருவரும் கற்றுக் கொண்டோம்.  தமிழ் தட்டச்சு வாங்கினால் உபயோகமாய் இருக்கும் என்று நினைத்து இருவரும் கற்றுக் கொண்டோம்,  இருவரும் பாஸ் செய்தோம். தமிழ்  தட்டச்சு   இயந்திரம் வாங்க வேண்டும் என்று நினைத்து இருந்தோம் ஆனால் ஏனோ வாங்கவில்லை.

எல்லோரும் தங்கள் கணினி  அனுபவங்களை வெகு அழகாய் சொல்லிவிட்டார்கள் என் அனுபவம் குழந்தையின் அனுபவம் போல். நான் இதில் கற்றுக் கொண்டது மிக குறைவு. ஆனாலும், மகன் , மகளுடன் கணினியில்  பேசுவது- அவர்களைப் பார்ப்பது-  அதுவே பெரிய சாதனையாக நினைத்துக் கொண்டு இருந்த காலம். இப்படிஎனக்கு என்று வலைத்தளம் அமைப்பேன் என் எண்ணங்களைப் பதிவின் மூலம் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்வேன் என்றெல்லாம் நான் அப்போது நினைத்தது இல்லை. ஒரு வலைத்தளத்திற்கே நான் இப்படி சொல்கிறேன், ஒவ்வொருவர் தனக்கு என்று பல வலைத்தளம் வைத்துக் கொண்டு அதில் திறம்பட எழுதி வருகிறார்கள்.

வலைத்தளம்  அமைத்து எழுத ஆரம்பித்த  மூன்றாவது பதிவு  கணினி அனுபவப்பதிவு :

//கற்றல் நன்றே!

” கற்றல் நன்றே கற்றல் நன்றே
வலைக் கல்வி கற்றல் நன்றே”

நானும் வலைக் கல்வி கற்றுக்கொள்கிறேன். முதல்குரு என் பேத்தி. ஒரு விளம்பரத்தில் ’மெளசைப்பிடி பாட்டி’ என்று பேத்தி சொல்வதும், பாட்டி ’எலியையா?’ என்று பயந்து, பின் சிரிப்பது போல் வரும். அது மாதிரி நானும் என் பேத்தியிடம மெளசை  பிடிக்க முதன் முதலில் கற்றுக் கொண்டேன். மேலும் அவளுடன் கணிப்பொறி விளையாட்டு,ஓவியங்களுக்கு கலர் கொடுத்தல் எல்லாம் கற்றுக் கொண்டேன்.

அடுத்த குரு என் மகள். வாழ்க்கைக் கல்வி கற்றுக் கொடுத்தேன் அவளுக்கு. அவள் எனக்கு வலைக் கல்வி கற்றுக் கொடுத்தாள்.

மகள்,மகன், மருமகள் எல்லோரும் நல்ல வலைத்தளங்களை வாசிக்கக் கற்றுக்கொடுத்தார்கள். ஒரு மாதமேயான என் பேரனும் வருங்காலத்தில் எனக்குக் கற்றுக் கொடுப்பான்.

வலைத்தள நண்பர்களும் என்னை வரவேற்று ஊக்கப்படுத்தி வருகிறார்கள்.
எல்லோருக்கும் என் நன்றி.//
                                                                        *  *  *

பண்புடன் இணைய இதழுக்காக எழுதிய கட்டுரை இளமையின் ரகசியம் தீராக்கற்றல்  என்ற பதிவில்  இருந்து:

//நம்மிடம் கற்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருந்தால், எல்லாம் முடியும் என்ற தன்னம்பிக்கை வருகிறது. கற்கும் ஆசை உள்ள தாய்மார்களுக்கு  குருவாக  குழந்தைகள், பேரன், பேத்திகள் சொல்லித்தரத்தயாராய் இருக்கிறார்கள்.  இவர்களிடம் என்ன படிப்பது என்று எண்ணத்தை தள்ளி வைத்துவிட்டு  மாணாக்கர்களாய் சேர்ந்து  நிறையக் கற்றுக் கொள்கிறார்கள். முதலில் கணினி இயக்கக் கற்றுக் கொள்கிறார்கள். வாழ்க்கையில் மிக அவசியமான தேவைகளில் கணினிப் படிப்பும் ஒன்று என்று ஆகி விட்டது. வெளி நாட்டில், வெளியூரில் வாழும் குழந்தைகளை முதலில் நேரில் பார்த்துப் பேச, அவர்கள் நம்மைப் பார்க்க, கணினி இன்றியமையாத தேவை ஆகிறது.  பிறரை எதிர்பார்த்துக் கொண்டு இருக்காமல் தாமே கற்றுக்கொண்டு அதை இயக்கி அவர்களுடன் உரையாடுகிறார்கள்.

       இப்போது யாரும் கடிதம் எழுதுவது இல்லை. ஒருவருக்கு ஒருவர் கடிதம் எழுத வீட்டு முகவரி வாங்கிக் கொண்ட காலம் மாறி, உங்கள் மின்னஞ்சல் முகவரி தாருங்கள் என்று கேட்டு வாங்கும் காலம் ஆகி விட்டது.  அதனால் நமக்கு என்று மின்னஞ்சல் முகவரி வைத்துக் கொண்டு  வீட்டுப்பண்டிகைகளில் எடுத்த படங்கள், உறவினர் வீடுகளுக்கு சென்று வந்தபோது அவர்களுடன் எடுத்த படங்கள் என்று தங்கள் பிள்ளைகளுடன் பகிரும் போது அவர்களுக்கும் உறவினர்களிடம்  உள்ள நெருக்கம் அதிகமாவதை உணர்கிறார்கள். //

ஒவ்வொரு பதிவிலும் இணையத்தின் நன்மைகளை எழுதி இருக்கிறேன்.

2007 ஆம் வருடம் என் மகன் அமெரிக்கா சென்றான், வேலை நிமித்தமாய். அப்போது அவன் கணினியை எங்களுக்கு கொடுத்துச் சென்றான்.
 கணினியை இயக்க , பத்திரிக்கைகள் படிக்க எல்லாம் சொல்லிக் கொடுத்தான்.
ஆரம்பத்தில் என் மகள்  அனுப்பும் வலைத்தளங்களைப் படிப்பேன்,  பின் தமிழில் தட்டச்சு செய்ய கற்றுக் கொடுத்தாள் நோட்டில் எழுதி வைத்துக் கொண்டு தினம் ஒரு பக்கம் நோட்பேடில் அடித்துப்பார்த்துக் கொள்வேன்.
அப்புறம் பதிவுகளுக்குப் பின்னூட்டங்கள் கொடுக்க ஆரம்பித்தேன்.

பதிவில் பிடித்த வரிகளை காப்பி செய்து பேஸ்ட் செய்வது சொல்லிக் கொடுத்தாள். அதனால் மிக எளிதாக பின்னூட்டங்கள் கொடுத்தேன்.
தினம் தினம் புதுப்புது சந்தேகங்கள் வரும். அதற்கு என் மகன், மகள் பொறுமையாக பதில் சொன்னார்கள். ஹேங் அவுட் ஆகி  கணினி இயங்காமல் இருக்கும்போது அதிலிருந்து வெளி வந்து கணினியை இயக்க சொல்லிக் கொடுத்தார்கள்.   கூகுளில் நமக்கு தேவையானவைகளைத் தேட, யூ டியுப்பில் சினிமா பாடல்,  பக்தி பாடல்கள் , நல்ல கர்நாடக கச்சேரிகள், எல்லாம் கேட்கப் பழகினேன்.

விடுமுறைக்கு வந்த என் மகள் , அம்மா நீங்களும் வலைத்தளத்தில் எழுதலாமே ஒன்றும் கஷ்டம் இல்லை என்று என்னை வலைத்தளம் ஆரம்பிக்க வைத்தாள்.

என் மருமகள் ”திருமதி பக்கங்கள்” என வலைத்தளத்திற்குப் பெயர் சூட்டினாள், என் கணவரது பெயரையும் என் பெயரையும் சேர்த்து. எனக்கு வலைக் கல்வியை மகள், மகன், மருமகள், பேத்தி சொல்லிக் கொடுத்தார்கள். அவர்களுக்கு நன்றி. என்னை எழுத ஊக்கப் படுத்தும் என் கணவருக்கு நன்றி.

2009 மே மாதம் 31 ம் தேதி ’கிளிக்கோலம்’ என்ற கோலம் போட்டு, மகரிஷியின் மாக்கோலமாய் விளைந்த மதி விருந்து கவிதையுடன் என் வலைத் தளத்தை ஆரம்பித்தேன்.

//எண்ணமே இயற்கைதன் சிகரமாகும்
இயற்கையே எண்ணத்தில் அடங்கிப் போகும்.//


2010ஆம் வருடம் என் கணவர்,  பேரனைப் பார்க்க நாங்கள் அமெரிக்க சென்ற போது எனக்கு  மடிக்கணினி வாங்கித் தந்தார்கள்.  இருவருக்கும் தனித்தனியாகக் கணினி இருந்ததால் நான் அவர்களுக்கு தொந்திரவு இல்லாமல் படிக்க ,எழுத முடிந்தது. இப்படி எழுத வந்ததில்  பெற்ற அன்பு உறவுகள் அதிகம்.

முதலில் எழுத வந்த போதே குழந்தை தட்டுத் தடுமாறி, தளர் நடை செய்யும் போது அதற்கு உற்சாகம் கொடுத்து நடக்கச் செய்வது போல்  சக பதிவர்கள் பெரும் ஊக்கம் கொடுத்தார்கள், சந்தனமுல்லை, ஆதவன், ஜலீலா,  வேதா இலங்கா திலகம், முத்துலெட்சுமி , திருமதி இராஜராஜேஸ்வரி அவர்கள் எல்லாம் விருதுகள் கொடுத்து மேலும் எழுதத் தூண்டியவர்கள்.
வல்லி அக்கா என்று  அன்பாய் அழைப்பேன் அவர்கள் மற்றும் ஆதவன், சந்தனமுல்லை, ஆசியா, எல்லாம் தொடர் கட்டுரை எழுத அழைத்து ஊக்கப்படுத்தினார்கள்.

கபீரின் கனிமொழி என்ற வலைத்தளம் வைத்து இருக்கும் கபீரன்பன் அவர்கள் சிறப்பு இடுகைகள் வழங்கினார். அதில் சிறப்பு விருந்தினராய்
கே.ஆர்.எஸ்   என்னும் Kannabiran Ravishankar
இந்த சிறப்பு இடுகை வழங்கினார்.
புதிரா? புனிதமா?? என்னும் வினாடி வினா விளையாட்டு! (கபீர் பற்றி 10 கேள்விகள்)  வினாடி வினா விளையாட்டு நடத்தினார்.  அதில் கலந்து கொண்டு சரியான விடைகளைச் சொன்னவர்கள்:
நா.சொக்கன்
முகிலரசி
கோமதி அரசு

வெற்றிப் பட்டியலில் இடம் பெற்று , ராமகிருஷ்ணவிஜயம்  இதழ்  ஒரு ஆண்டுக்குப் பெற்றேன்.  அதை மறக்க முடியாது.

போனமுறை அமெரிக்க வந்த போதுதான் தேவதை இதழ் ஆசிரியர் நவநீதகிருஷ்ணன்  என்னைத்  தொடர்பு கொண்டு,  குருந்தமலை குமரன் என்ற பதிவைத் தேவதையில் போட்டுக் கொள்ளவா ? என்று  அனுமதி கேட்டார் நம் ஆன்மீக கட்டுரை முதன் முதலில் பத்திரிக்கையில் பார்த்ததில்  மகிழ்ச்சி. மூன்று பதிவுகள் அதில் இடம் பெற்றது. மட்டற்ற மகிழ்ச்சி ஏற்பட்டது.
தேனம்மை லக்ஷ்மணன் அவர்கள் லேடீஸ் ஸ்பெஷல் இதழில் மார்கழி கோலங்களை பகிர்ந்து கொண்டார். இப்படி வலை உலகத்தில் எதையும் எதிர்பார்க்காது மற்றவர்களை  ஊக்கப்படுத்தி மகிழ்ச்சி கொள்ளும் இதயங்கள்  உள்ளவர்கள் இருக்கிறார்கள்.

குறிப்பாக  வை. கோபாலகிருஷ்ணன் அவர்களைச் சொல்ல வேண்டும்.  தொடர் விருதுகளாக நான்கு விருதுகள் கொடுத்து அசத்தினார்.  அவருக்கு 2012 ஆம் வருடம் கிடைத்தவிருதுகள் 12 .  அதை 108 பதிவர்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டார். என் வலைத்தளம் பற்றிய செய்தி  தினகரன் செய்தித்தாளின் இணைப்பான வசந்தம் இதழில் இடம் பெற்ற போது எனக்கு தெரியாது . அதை எனக்கு மெயில் அனுப்பினார். முதல் பாராட்டு, வாழ்த்து அவர்களுடையது.


இப்படி அன்பாய் வந்து தகவல் தெரிவித்து அதைப் பார்க்க அந்தப் பக்கத்தை புகைப்படம் எடுத்து அனுப்பினார்.

 சகோதரி ஜலீலாவும் வாழ்த்துடன் அந்த பக்கத்தை புகைப்படம் எடுத்து  இணைத்து அனுப்பி இருந்தார்.

வலைச்சரத்தில் என் பதிவுகள் இடம் பெறும்போது எல்லாம் முதலில் வந்து தகவல் தந்து வாழ்த்தும் திண்டுக்கல் தனபாலன் அவர்கள், என் பதிவு சிலருக்கு படிக்கமுடியாமல் துள்ளிகுதித்தபோது தானாக முன் வந்து அதைச் சரி செய்ய ஆலோசனைகள் வழங்கினார் தனபாலன் . ஹுஸைனம்மாவும் அப்படி துள்ளிக்குதிக்கும் துடுக்கை அடக்க உதவியவர்கள். பதிவுகள் வரவிலலை என்றால் நலமா எப்படி இருக்கிறீர்கள் என்று கேட்டுக் கடிதம் வந்து விடும், ஹுஸைனம்மாவிடமிருந்து.

முன்பு எல்லாம் பதிவுகளில் போட்டோ இணைக்க எனக்குத் தெரியாது. கற்றுக் கொண்ட பின், போட்டோவுக்காகப் பதிவு போல் ஆகி விட்டது. ஒரு பதிவுக்கு ஒரு படம் தேவைப் பட்டது - கிடைக்கவில்லை என்றவுடன் ராமலக்ஷ்மி அதை அனுப்பிப் போட்டுக் கொள்ளச் சொன்னார்கள் (குண்டு காக்கா கதையில் குண்டாய் ஒரு காக்காய் தேவைப்பட்டது)

ஆதி சொன்னது போல் எந்த ஊருக்குச் சென்றாலும் இந்த ஊரில் இந்த பதிவர் இருக்கிறாரே  அவர்களை சந்திக்க முடியுமாஎன்று எண்ணத்தோன்றுகிறது. இரண்டு முறை ஆதி ,வெங்கட்  பதிவர் தம்பதிகளை டெல்லியில்  சந்தித்து மகிழ்ந்தோம்.

 ஒருமுறை பெங்களூருக்குச் சென்றிருந்தபோது அங்கு நடந்த பதிவர் சந்திப்பில் என்மகளோடு போய்க்கலந்துகொண்டேன்.அப்போதுதான் நான் வலைத்தளத்தில் எழுத ஆரம்பித்து இருந்தேன். அப்போது தான் திருமதி .ராமலக்ஷ்மி  அவர்கள்  அறிமுகம் ஆனார்கள். இனிமையான அன்பான  பெண்மணி. இன்றும் மெயில் மூலமும், தொலைபேசியிலும் உரையாடிக் கொள்வோம்.  சென்னை செல்லும் போதேல்லாம் வல்லிசிம்ஹன் அவர்களைப் பார்க்க வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொள்வேன்.
அன்பானவர். கோவையில் மங்கை, யாழினி , வின்சென்ட்ஆகியோரைச் சந்தித்து இருக்கிறேன்.

கடகம் என்ற வலைத்தளம் வைத்து இருக்கும் ஆயில்யன், சென்ஷி, அபி அப்பா, துளசி கோபால் எல்லாம் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து இருக்கிறார்கள். மதுரையில் சீனாசார், தருமி, மற்றும் புதிய பதிவர்களை சந்தித்து இருக்கிறேன்.  மயிலாடுதுறையில் ஆயில்யனின்  திருமண வரவேற்பில்  நிறைய பதிவர்களைச் சந்தித்தேன்.

எங்கள் பிளாக் வைத்து இருக்கும் ஸ்ரீராம் ,திருக்கடையூருக்குச் செல்ல மயிலாடுதுறை வந்த போது, அவர்களுக்கு ,கோமதி அரசு ஊர் அல்லவா ! என்ற நினைவு வந்ததாம். சங்கரன் கோவில் கோமதி அம்மனைப் பற்றி பதிவை திருமதி ராஜராஜேஸ்வரி எழுதிய போது கோமதி அரசு நினைவுக்கு வந்தார் என்று கோபாலகிருஷ்ணன் சார் சொல்லி இருந்தார்.  இப்படி எல்லோருக்கும் உறவினர்கள் போல்  வலை உலக நட்பு உறவுகள் நாளுக்கு நாள் அதிகமாகி வருகிறது. அடிக்கடி வந்து பின்னூட்டங்கள் இடுபவர்கள் வரவில்லை என்றால் அவர்கள் நலமாக இருக்கிறார்களா என்று கேட்கத் தோன்றுகிறது சகபதிவர்களிடம்.   திருமதி.லக்ஷ்மி அவர்கள் நீண்ட நாட்களாக பதிவு எழுதவில்லை அவர்களை அமைதிச்சாரலிடம் விசாரித்தேன்.

கணினி அறிவு அவ்வளவாய் இல்லை என்றாலும் நானும் ஏதோ எழுதிக் கொண்டு இருக்கிறேன்.

வலைத்தள நண்பர்களும் என்னை வரவேற்று ஊக்கப்படுத்தி வருகிறார்கள்.
எல்லோருக்கும் என் நன்றி.

ஒரு மாதமேயான என் பேரன் வருங்காலத்தில் எனக்கு கற்றுக் கொடுப்பான் என்று முன்பு எழுதியிருந்தேன். இப்போது  அவனுக்கு நான்கு வயது . அவனிடம் நிறைய  கற்றுக் கொள்கிறேன். அவன் எப்போதும் ஐபேடும் கையுமாய் இருக்கிறான். எங்களுக்கு நிறைய வித்தைகள் அதில் காட்டுகிறான். அவன் இங்குள்ள நூலகம் போய் அங்குள்ள கணினியில் அவனுக்கு பிடித்தவைகளைப் பார்ப்பது, புத்தகங்கள் ,  கதை , கார்ட்டூன் சிடிகள் எல்லாம் எடுத்து வருவது செய்கிறான். தாத்தா உனக்கும் புத்தகம் எடுத்துக்கோ என்றான் தாத்தா நிறைய புத்தகங்கள் எடுத்து வந்து இருக்கிறார்கள்.








                         புத்தகம் தேடும் தாத்தா

                                 அன்பு பேரன்

இப்படி கணினி கற்றுக் கொண்டதால் கற்றதும், பெற்றதும் இனிமையான அனுபவங்கள். எனக்குக் கணினி அறிவு குறைவு,  பெற்றவை நிறைய நட்புகளின் அன்பு.  நம்மாலும் எழுத முடிகிறது , நம் பதிவைப் படிக்கவும் அன்பர்கள் இருக்கிறார்கள் என்ற மனநிறைவு ஏற்படுகிறது.
என்னை தொடர் பதிவு எழுத அழைத்த ஆதி வெங்கட் அவர்களுக்கு நன்றி.

தங்கள் கணினி அனுபவத் தொடரை  எல்லோரும் எழுதி இருப்பார்கள் என நினைக்கிறேன்.   கணினி அனுபவங்களைத் தொடர விரும்புவர்கள் எழுதலாம்.

                                                            வாழ்க வளமுடன்.

                                                  -----------------------------------------------