வாழ்க்கைத் துணைநலம்

//வாழ்க்கைத் துணை-இறைவன் கொடுத்த வரமே:

தனக்குக் கிடைத்த வாழ்க்கைத் துணையைப் பற்றி தம்பதியர் யாருக்கும் குறையிருக்கத் தேவையில்லை.”பாழுங்கிணற்றில் தள்ளிவிட்டார்கள்,பிடாரியைக் கட்டி வைத்து விட்டாகள்”
என்பனவெல்லாம் அறியாமையே. அவரவர்களுடைய அடிமனமே வாழ்க்கைத துணைவரைத் தேர்ந்தெடுக்கிறது. அவரவர்கள் மனத்தின் தரத்தைக் கொண்டு அவர்களுக்கு வாழ்நாளில் என்னென்ன இன்பம்,துன்பம் வர வேண்டுமோ அதற்குச் சரிபங்கேற்க ஒரே ஒருவரால் தான் முடியும்.அந்த ஒருவரை அவரவர் அடிமனமே தேர்ந்தெடுக்க அது பல் பேர் மனதில் பிரதிபலிக்க,மற்றவர்கள் வெறும் கருவிகளாகத் திருமணத்தை நடத்திவைப்பார்கள்.இதையே”
’மனம்போல் மாங்கல்யம்’ என்றும் ‘திருமணம் சொர்க்கத்தில் நிச்சியிக்கப்ப்டுகிறது’என்றும்
கூறுவர்.சொர்க்கம் என்பது சுவர்+அகம்.’சுவரென்றால் உயிர்;’அகம்’என்றால் உள்ளம்,அடிமனம்.இந்த தத்துவத்தைப் புரிந்து கொண்டு வாழ்க்கைத் துணைவருக்குத் தகுந்த மதிப்பளித்து வாழ வேண்டும். தமிழர்கள் உயர்ந்த பண்பாட்டிலே வாழக் கூடியவர்களாக இருப்பதால்தான் துணைவியைத் ‘தேவி’என்று அழைக்கும் வழக்கம் இங்கே,தமிழ்நாட்டிலே ஏற்பட்டது.’தெய்வி’என்ற வார்த்தையே மருவி’தேவி’என ஆயிற்று. தெய்வமே என்று அழைப்பதற்குப் பதிலாக தெய்வி;அதே போல் வாழ்க்கைத்துணைவரை
‘தெய்வா’என்பது ‘தேவா’என்று ஆயிற்று. இதை தமிழ் நூல்களில் பார்க்கிறோம்.

இருவர் இணைய சமுதாய ஒப்புதல்:

மணமக்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் ஒத்துக்கொள்ளவேண்டும். அதாவது பொருத்தம் இருக்க வேண்டும்.அதன் பிறகு மணமக்களின் பெற்றோர்கள் அனுமதி கொடுக்க வேண்டும்.ஏன்?இது வரைக்கும் அவர்களை வளர்த்து ஆளாக்கி வேண்டியவற்றை யெல்லாம் செய்து வந்ததால் அவர்களுடைய நன்மையைக் கருதக் கூடியவர்கள் பெற்றோர்கள் அல்லவா? ஆகையால் பெற்றோர்கள் ஒப்புக்கொள்ள் வேண்டும்.அடுத்துச் சமுதாயம் சாட்சியாக அமைய வேண்டும்.இந்த மூன்றும் திருமணச்சடங்குகளில் உள்ள முக்கியமான் அம்சமாகும்.இன்றைய சமுதாய அமைப்பினிலே பல்வேறு விதமான திருமண முறைகள் இருப்பினும் மணமக்கள் திருமண மேடையில் சுற்றி வரும்போது சமுதாயத்திலே இன்னார் பெண்,இன்னார் பிள்ளை,இவர்கள் இரண்டு பேரும் திருமணம் செய்து கொள்கிறார்கள் என்பதற்கு சாட்சியாக பார்த்துக் கொள்கிறார்கள்.அதற்குப்பின் பெற்றோருக்கு பாதபூஜை செய்யும் சடங்கு மூலமாகப் பெற்றோர்கள் அனுமதி அளித்தார்கள் என்று அர்த்தம். பிறகு இரண்டு பேரும் ஒருவரை யொருவர் ஒத்துக்கொண்டார்கள் என்று அர்த்தம்.ரிஜிஸ்தர் ஆபீஸில் கூடப் பதிவுத் திருமணம் எனற முறையில் படிக்கப்ப்டுகிறது. அதாவது இன்னார் பிள்ளையை நான் கணவனாக ஏற்றுக்கொள்கிறேன் என்று பெண் படிக்கவும், அதேபோல் மாப்பிள்ளையானவன் இன்னார் மகளை நான் மனைவியாக ஏற்றுக்கொள்கிறேன் என்று படித்துவிட்டுப் பின் இருவரும் கையெழுத்துப் போடுகிறார்கள்.இதற்கு எல்லாம் ஈடாகச் சடங்குளிலேயே வைத்துள்ளார்கள.//

இவ்வாறு அருள் தந்தை வேதாத்திரி மகரிஷி திருமணத்தைப் பற்றி சொல்கிறார்.


வாழ்க்கைத் துணை இறைவன் கொடுத்த வரமாகவும் ,சமுதாய ஒப்புதலுடனும், எனக்கு பிப்ரவரி 7ம் தேதி திருமணம் நடந்தது.