மோன தவத்தில் இருக்கும் வண்ணத்துப்பூச்சி

மோன தவத்தில் இருக்கும் வண்ணத்துப்பூச்சி

அட்லாண்டாவில் மகள் வீட்டுத்தோட்டத்தில் இருக்கும் மரத்தின் துளிர் இலையில் வந்து அமர்ந்த வண்ணத்துப்பூச்சி.

அதை பார்த்து படம் எடுத்தவுடன் என் மனதில் தோன்றியது இந்த பதிவு.

கருமமே கண்ணாக தவம் செய்கிறதோ!

தவம் செய்வார் தம் கருமம் செய்வார் மற்றலார் 

அவம் செய்வார் ஆசையுட் பட்டு

-திருக்குறள்

பார்க்கும் மரங்களெல்லாம் நந்தலாலா !- நிந்தன் பச்சைநிறந் தோன்றுதையே நந்தலாலா! என்று நினைக்கிறதோ!

நிமிடங்கள் சென்றன , அது சிறகை விரிக்கவில்லை, சிறகை விரிக்கும் போது படம் எடுக்கலாம் என்று காத்து இருந்தேன். 

 

ஆடாமல், அசையாமல்  ஒரே நிலையில் அமர்ந்து இருந்தது, தவமாய் தவமிருந்து தானே கூட்டு புழுவாக இருந்த நீ  வண்ணத்து பூச்சியாக வந்தாய் ? இன்னும் என்ன தவம்? என்று மனம் கேட்டது வண்ணத்து பூச்சியிடம். 

கடைசி படம் எடுத்து முடித்து காமிரவை வேறு கோணத்தில் மாற்றும் போது பறந்து விட்டது.

செய்க தவம் !  செய்க தவம் ! நெஞ்சே !  தவம் செய்தால் எய்த விரும்பியதை எய்தலாம் என்கிறார் பாரதியார். அதனால் விரும்பிதை அடைய தவம் செய்கிறதோ!

https://www.youtube.com/watch?v=N1teGprruws 

பராதியாரின் இந்த பாடல் எனக்கு  பிடிக்கும். பாடல் வரிகளுடன் இருக்கிறது. பொதிகை மலையின் அழகு,   அருவியின் அழகு, பறவைகள் பறத்தல்  என்று  இயற்கையை ரசித்து கொண்டே பாடலை  கேட்கலாம். பாரதியார் தவம் செய்யும் காட்சியும் வரும். அவரும் தவம் செய்த சித்தபுருஷர் தான்.  புதுச்சேரியில் இருந்த போது பல சித்தர்களுடன் பழகி  இருக்கிறார். 

மரக்கிளையில் இலையின் மேல்  வண்ணத்துப்பூச்சி ஒடுங்கி நின்ற கோலத்தைப்பார்த்தவுடன் நினைவுக்கு வந்த பாடல்

ஒடுங்கி நிலைபெற்ற வுத்தமர் உள்ளம்

நடுங்குவத்தில்லை நமனுமங்கில்லை

         இடும்பையும் இல்லை இராப்பகல் இல்லை

     படும்பயன் இல்லை பற்று விட்டோர்க்கே

என்ற திருமூலர் திருமந்திர பாடல் நினைவுக்கு வந்தது.

பாட்டின் பொருள்:-

//உலக பொருள்கள் மேற்பரந்து செல்லுதலை யொழித்து இறைவனது திருவடிக்கீழே சென்று ஓடுங்கி நிலைபெற்ற உயர்ந்தோரது உள்ளங்கள் யாதொன்றற்கும் அஞ்சுதல் இல்லை;  அவர்கள்பால் கூற்றுவன் செல்லுதலும் இல்லை, எல்லாப்பற்றுக்களையும் முற்றும் விடுத்த அவர்கட்கு வரக்கடவொரு  துன்பமும் இல்லை;  இரவு பகல் முதலிய கால வேறுபாடுகள் இல்லை; உலகத்தில் விளைவதொரு பயனும் இல்லை.//

 பன்னிரு திருமுறை பாட்டு  தளத்தில் கொடுத்து இருந்த  விளக்கம்.

 

நான் தரிசனம் செய்த கோவில்கள்

 பதிவில் ஜீவி சாருக்கு நெல்லைத் தமிழன்  கொடுத்த பதில்

//இப்போதுதான் வீட்டிலிருந்து (குடும்பத்திலிருந்து) மனதளவில் விலகும் மனநிலை வர ஆரம்பித்திருக்கிறது.//

 இறை தரிசனம் செய்யும் போது இப்போதுதான் வீட்டு நினைவு ஏற்படாமல் வணங்க முடிகிறது என்று சொல்கிறார் என்று நினைக்கிறேன்.

இந்த பதிலை படித்தவுடன் எனக்கும் இங்கு  இயற்கையை ரசிக்கும் போதும் வேறு எந்த நினைவுகளும் வராமல் இருக்கிறது  என்று தோன்றியது. இந்த ஒன்றுதல், ஒடுங்குதல் காரணமாக வேறு சிந்தனை வந்து வாட்டுவது இல்லை.

நானும் பற்றுக்களினின்று விடுபட்டு இறைவன் திருவடிக்கீழே ஒடுங்கி நிற்கும் முயற்சியை தொடங்க வேண்டும். காலத்தால் கை கூட வேண்டும் . அந்த ஞானம் வந்து விட்டால்  போதும். இயற்கையும் இறைவன் தான் அந்த வழிபாட்டில் மனதை  செலுத்தி வருகிறேன்.   

இயற்கையை ரசித்து படங்கள் மட்டுமே  எனக்கு தெரிந்த அளவில் எடுத்து பதிவில் போட முடியும்.   இயற்கையை  போற்றி  கவி பாட முடியாது, தெரியாது.   இயற்கையை  ரசித்து  ஆராதனை செய்து கொள்கிறேன்.

வாழ்க வையகம்! வாழ்க வையகம்! வாழ்க வளமுடன்!

-------------------------------------------------------------------------------------------------